Құмға сіңген қан
Әрең көрген жалғыз ұлы қамдануда сапарға,
Қуанышты баласы өсіп, қосылғанға қатарға.
Әйтсе де іші уылжыды, жылады кеп тынбастан,
Көз шарасы жасқа толып, әжім жүзін мұң басқан.
Қазақтың қолтумасы
Қазақтың даласы бұл қаңтардағы,
Уақыт өткен сайын артар бағы.
Күсет қар нығыздалған,
Ал жылқысы –
Ақ боз ат, ақ боз аяз, әппақ дала,
Ақ боз ат,
Ақ боз аяз,
Әппақ дала,
Кім кімнен қарап тұрсам таппақ пана?
Өмір сені сүйеді екем...
Ақ қоянның тірлігіндей тірлігім,
Қабағымның кім байқайды кірбіңін?
Жылжып жатыр қызық болып, аңдасам...
Өзгешелеу бір күнімнен бір күнім.
Сүмбіле шуағы
Құс қайтады, иектейді бір бәле,
Сен көрмейсің, есікті ашып кірді, әне.
«Атым бар» деп, қоймай қойды мазаны ап,
Тұлпарына мінейікші жүр, кәне.
Жауыздыққа жаны қас
Жауыздыққа жаны қас,
Дес бермеген,
Ақиықтың ұрпағы ем төске өрлеген.
Сахарадай кеудемді күмбір-күмбір,
Үрейді алып, мысты басып
Үрейді алып, мысты басып,
Қарашықты шел қаптады.
Мына күннің ыстығы асып,
Ми қайнатты шөлде аптабы.
Сен менің аққу қазым қалықтаған
Сен менің аққу қазым қалықтаған,
Сәбидей күлімдейсің шалықтаған.
Көзіңе көзім түссе оқыстан бір,
Күй кешем алашабыр жан ұқпаған.
Сілбілеп жауын жауды
Сілбілеп жауын жауды ...
Сұрқай ғалам,
Түксиіп, басты еңсені – сырт, айналам.
Сезімнің терезесін тамшы ұрады,
Сүйек шықты
Сүйек шықты.
Күн сұрапыл, бар ызғар,
Танытады көшкен бұлттар әрі ызбар.
Оң дәуірді теріс сап боп молдамыз:
Іздеп жүріп ақыр мені тапты өлім
Іздеп жүріп ақыр мені тапты өлім,
Қара жер-ау, неткен сонша қатты едің?
Онысыз да қысылатын кеудемді,
Сығымдайды төрт-ақ құлаш ақ кебін.
Ақ адыр, адыр жон ассаң
Ақ адыр, адыр жон ассаң,
Қазбауыр бұлтқа толы аспан.
Жолықты жолай әлдекім,
Тұр екен тіреп қолы аспан.
О дүниенің қоңырсы исі жайлаған
О дүниенің қоңырсы исі жайлаған,
Түсініксіз көрінеді айналам.
Кейде – өлімін, кейде тірі күн кешем,
Бұ жалғаның жұмбақ қалар әй, маған.
Әке сен, тірісің – ғұмыр кешесің
Әке сен, тірісің – ғұмыр кешесің,
Жалғанды басып өтерсің бәлкім қоншыңнан.
Тағдырдың шертіп жұмыр шекесін,
Ұрарсың аузын жандардың талай қомсынған.
Адам едің, аруаққа айналдың
Адам едің, аруаққа айналдың,
Өзіңменен жолығуға жай қалдым.
Көз шараңа мөлдіреп жас тұнды ма,
Сұлулығы бар еді ғой Айманның.
Шапағымды батысқа алып кетті күн
Шапағымды батысқа алып кетті күн,
Шуақ шашар нұрым жоқ қой, көп – мінім.
Топырақ боп жерде жатсам бүр гүлге,
Тиер ме еді тым құрмаса септігім?
Бірінші тыныс
Сыбағамнан қалдырмапсың – шылқыдым,
Уайыммен өтіп жатыр күн-түнім.
Айшалық боп көктем, күзде айбынам,
Тірлігімді түсінеді кім, күнім?
Пікірлер
-
Нұрсұлтан красавчик
Нау маағн жарсқ а ке рек едыыы -
Ақберен
Өте жақсы ұнады -
Аяулым
Сундет той
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
- Альфред Адлер
Барлық авторлар
Ілмек бойынша іздеу
Мақал-мәтелдер
Қазақша есімдердің тізімі